بوي خون مي آيد از قتلگاهت
گل زهرا شده پر پر
شده بين خون شناور
يکي ميگه کنج مقتل
يا حسين غريب مادر
اي همه دار و ندارم
از چه تنهايت گذارم
در کنار پيکر تو
اي خوشا من جان سپارم
بوي خون مي آيد از قتگاهت
وا محمدا وا عليا وا غريبا وا غريبا
اين که مي بيني حسين است
کشته اي غريب و تنها
باغبانم من و تنها
ميون اين همه گلها
من گلي گم کرده دارم
هر طرف مي جويم او را
سوزم از داغ جدايي
پر کشيده آشنايي
شمع و پروانه که جمعند
اي گل زهرا کجايي
من و يک صحراي ماتم
خيمه ها و شعله و غم
گل ريحانه شده گم
هر چه گل بوده شمردم
زينت دوش پيمبر
اي غريب آل حيدر
از چه روي خاک صحرا
جسم تو افتاده بي سر
اي قتيل وادي غم
از چه اي عزيز خاتم
با لگد کوبي اسبان
پيکرت پاشيده از هم
وقت افتادنت اي گل
رفته پيراهنت اي گل
جاي سالمي نمانده
تا ببوسم تنت اي گل
دلم از غصه لبالب
روزم از ماتم تو شب
به خدا جدايي سخته
بي تو واي از دل زينب
مانده اي غريب و تنها
کشته ها مانده به صحرا
کمي آهسته سفر کن
يا حسين اي گل زهرا
از ازل عشق تو بوده
دل و از سينه ربوده
مثل مادر تو مدينه
لبات از خشکي کبوده
تو قتلگاه دلبر
اومده ناله کوثر
ميگه يک پهلو شکسته
يا حسين غريب مادر
ميون نيزه و خنجر
يه تني افتاده بي سر
ناله غريبي ميگه
يا حسين غريب مادر
فاطمه ناله نمايد
کربلا از غم لبالب
در برت جا مانده ارباب
پاره هاي قلب زينب
امیر عباسی/ولادت حضرت زهرا(س)/سرود/آمدی و از مقدمت آسمان چراغان