عمو حسین مرا ببخش ،در آتش فراق شعله ور شدم
مرا ببخش ،میان قتلگاه درد سر شدم
مرا ببخش ،به خاطر صدای کودکانه ام میان نعره ها چه بی اثر شدم
ببخش اگر فقط به قدر یک نفس برای تو سپر شدم
ولی تو حق بده به من ،میان خیمه گاه خون جگر شدم
چگونه زنده باشم و ببینم از دو چشم خود دوباره بی پدر شدم
ولی عمو تو تشنه ای
دمی که نیزه گرم کشتن من است
تو لحظه ای نفس بگیر ،نفس بگیر
امیر تشنه ها بیا و لحظه ای نفس بگیر
نفس بگیر که دیگر عازم سفر شدم
...
دستم تو دست عمه چشمام به سمت میدون عمه ببین رو خاکها افتاده عمو جون
عمو جون ،اگه پسر توام چرا منو با خودت نبردی
عمه اگه بزاری برم دل یتیمو بدست آوردی
بابام منتظر دیدن عمه
دیگه وقت سفر کردنه عمه
دشمن گرفته دورش
دور یه جسم بی جون
چشم ام گرفته راه چشمای عمو جون
عمو جون می بینی من اومدم
تا ببینی پیش مجتبایی
عمو جون میون این همه خاک نمی بینمت بگو کجایی
برام موقع جون دادنه عمه
دیگه وقت سفر کردنه عمه
بابام منتظر دیدنه عمه
دیگه وقت سفر کردنه عمه
زخمات که بیشماره
هر زخم یه چشمه خون
دستام می بنده روی زخماتو عمو جون
دیگه آخر عمر منه عمه
عموم در حال جون دادنه عمه
دیگه وقت سفر کردنه عمه
دیگه وقت سفر کردنه عمه
امیر عباسی/ولادت حضرت زهرا(س)/سرود/آمدی و از مقدمت آسمان چراغان